شعری از ساره سکوت (موها)
از هنوز ایستاده در ارتفاعم در دهان بی دندان پنجره دندانهای پیر کتاب را که می کنم به باد می اندازم در ارتفاع همیشه به اندازه ی کافی باد...
شعری از ساره سکوت
میعان مگر همین نیست که حرفهای تو روی گونه ی من مایع می شوند؟ در این میان مگر دستهای مرطوب تو نیستند که روی پوست من راه می روند محبوب من...